Προσωπική ιστοσελίδα Γιώργου Σαμπατακάκη

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Γιώργος Σαμπατακάκης είναι Aναπληρωτής Kαθηγητής Θεατρολογίας στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Σπούδασε Θεατρολογία στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ (1997, άριστα, πρώτος) και έλαβε εξειδίκευση στην αρχαιοελληνική τραγωδία και την πρόσληψή της από το Πανεπιστήμιο του Cambridge (M.Phil.) με υποτροφία του ιδίου Πανεπιστημίου. Απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στις Θεατρικές Σπουδές από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου με υποτροφία του Ιδρύματος Ωνάση και εκπόνησε μεταδιδακτορική έρευνα (με θέμα την θεατρική κριτική στην Ελλάδα) στο Τ.Θ.Σ. του Πανεπιστημίου Πατρών με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Ασχολείται με την Ιστορία και τη Θεωρία του Θεάτρου, τη Θεωρία της Σκηνοθεσίας και της Κριτικής και την Πρόσληψη του Αρχαίου Δράματος, ενώ πρόσφατα έστρεψε το ενδιαφέρον του στην Queer Θεωρία. Έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχει διατελέσει μέλος των κρατικών επιτροπών θεατρικών επιχορηγήσεων.

ΒΙΟ ΝΟΤΕ

George Sampatakakis is Associate Professor of Drama and Performance at the Department of Theatre Studies, University of Patras, Greece. He is a graduate of the Department of Theatre Studies of the University of Athens (BA, honors) and has studied Classics (M.Phil.) at the University of Cambridge. He holds a Ph.D. in Drama and Theatre (2005) from the University of London (Royal Holloway). His areas of interest include Performance Studies, the Reception of Greek Drama, Theatre Histories and Theories, and Queer Theory. Dr. Sampatakakis has published many books and articles on the abovementioned areas, and his most recent publications include: “From the ekkyklema to Ivo Van Hove: The Technology of Presence in Multimedia Theatre and the Presence of the Digital in Performance”, G. Rodosthenous and A. Poulou (eds), Greek Tragedy and the Digital, London: Bloomsbury, 2022 (forthcoming);”VISUAL ESSAY: Rebranding the nation: Performances of 1821″, Journal of Greek Media & Culture, 8.1, 2022, 117-123; HIV/AIDS, Θέατρο και Τραύμα/HIV/AIDS, Theatre and Trauma, Athens: Sokoli Publications, 2021; “From national panegyrics to stage scandal: Athanasios Diakos in history”, Journal of Greek Media & Culture, 2021, 7:2, 281-299; “Women in extremis: Isabelle Huppert in the Director’s Theatre”, N. Rees-Roberts – D. Waldron (eds), Isabelle Huppert: Stardom, Performance and Authorship, New York: Bloomsbury, 2020, 59-77; “Bodies of truth: The terrible beauty of queer performance”, Journal of Greek Media and Culture, 4.2 (2019): 255-266; “The Theatre of Theodoros Terzopoulos”, Dionysus in Exile: The Theatre of Theodoros Terzopoulos, Theater der Zeit, Berlin, 2019, 18-32. He has also participated in many international conferences and has been a member of state committees.

Webpages: https://www.theaterst.upatras.gr/?page_id=1063, https://upatras.academia.edu/GEORGSAMPATAKAKIS

Επιστημονικό έργο (επιλογή)/Published work (selection):

  • “From the ekkyklema to Ivo Van Hove: The Technology of Presence in Multimedia Theatre and the Presence of the Digital in Performanc”, G. Rodosthenous and A. Poulou (eds), Greek Tragedy and the Digital, New York and London: Methuen Drama, 2022, 41-63.

  • “20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1994. HIV/AIDS: Η χαμένη αναπαράσταση”, Δ. Παπανικολάου και Α. Νικολαΐδου (επιμ.), Χώρα, σε Βλέπω: Ο 20ος Αιώνας του Ελληνικού Σινεμά, Αθήνα: εκδ. Νεφέλη,2022, 275-280.

  • “VISUAL ESSAY: Rebranding the nation: Performances of 1821”, Journal of Greek Media & Culture, 8.1, 2022, 117-123.

  • “Για μια queer αισθητική του 21ου αιώνα. Αντικανονικότητα και κανονικοποίηση (Η Νέα Ελληνικότητα)”, Μαρία Βελιώτη κ.ά. (επιμ.), ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ: θεωρία, δραματουργία και θεατρική πρακτική, Πρακτικά ΣΤ΄ Πανελλήνιου Θεατρολογικού Συνεδρίου, ΤΘΣ-Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Ναύπλιο 2022, 248-264.

  • HIV/AIDS ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΡΑΥΜΑ, εκδ. Σοκόλη, Αθήνα, 2021.

  • “From national panegyrics to stage scandal: Athanasios Diakos in history”, Journal of Greek Media & Culture, 2021, 7:2, 281-299.

  • “Ο Άγιος Κάρολος Κουν. Οι ταιριαστές ελληνικότητες ενός εθνικού μύθου”, Α. Μαράτος (επιμ.), 1821-2021: Όψεις της νεοελληνικής περιπέτειας μέσα από την Τέχνη, Αθήνα: εκδ. Νήσος & Ίδρυμα Νίκος Πουλαντζάς, 2021, 421-440.

  • “Women in extremis: Isabelle Huppert in the Director’s Theatre”, N. Rees-Roberts – D. Waldron (eds), Isabelle Huppert: Stardom, Performance and Authorship, New York and London: Bloomsbury, 2020, 59-77.

  • “Η λογοκρισία ως πολιτισμική ιστορία: Το HIV/AIDS στην Ελλάδα (1982-2000)”, Αρχειοτάξιο, 22 (2020): 163-82. Σε συνεργασία με τον Δημήτρη Παπανικολάου.

  • “Ο αναχρονισμός του πένθους (μας)”, Αθηνά Αθανασίου, Γρηγόρης Γκουγκούσης και Δημήτρης Παπανικολάου (επιμ.), Queer Πολιτική / Δημόσια Μνήμη, Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ-Παράρτημα Ελλάδας, Αθήνα, 2020, 31-41.

  • “Ιοκάστη από πίσω ή Η «δολοφονία» ενός αποσυνάγωγου ποιητή”, Xάρτης, 19 (7/2020), https://www.hartismag.gr/hartis-19/theatro/iokasth–apo–pisw–h–h–dolofonia–enos–aposynagwgoy–poihth.

  • “Οι μεταμορφώσεις του εμφύλιου φόνου και το νέο «Τραγικό» (Ένα δραματουργικό παράδειγμα)”, Πρακτικά 15ου Διεθνούς Συμποσίου Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου- Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου, Λευκωσία, 2020, 119-133.

  • “Η τραγωδία της (ελληνικής) οικογένειας: «Χρύσιππος» του Δημήτρη Δημητριάδη”, Χάρτης, 6 (Ιούνιος 2019), https://www.hartismag.gr/hartis-6/theatro/h–tragwdia–ths–ellhnikhs–oikogeneias–xrysippos–toy–dhmhtrh–dhmhtriadh.

  • “Κουίρ σαν χώρα ή βγαίνοντας με κέφι από την ντουλάπα της Μεταπολίτευσης”, ειδικό τεύχος της Εφημερίδας των Συντακτών «Αόρατη Ιστορία: Διαδρομές, βιώματα, πολιτικές των ΛΟΑΤΚΙ+ στην Ελλάδα», 8.6.2019, 35.

  • “Bodies of truth: The terrible beauty of queer performance”, Journal of Greek Media and Culture, 4.2 (2019): 255-266.

  • “Πικροθρηνωδώντας ως βαριόμοιρη. Το ιδεολόγημα των εθνικών τραγωδών και η επιτέλεση του θρήνου”, Πρακτικά 14ου Διεθνούς Συμποσίου Αρχαίου Ελληνικού Δράματος: “Ο θρήνος στο αρχαίο ελληνικό δράμα”, Κυπριακό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου – Υπουργείο Παιδείας Κύπρου, Λευκωσία, 2019, 135-150.

  • “The Theatre of Theodoros Terzopoulos”, Dionysus in Exile: The Theatre of Theodoros Terzopoulos, Theater der Zeit, Berlin, 2019, 18-32.

  • “πειθήνια σώματα… Καταστολή και επιθυμία στο Angelstate της Νίνας Ράπη”, Νίνα Ράπη, Angelstate, Εκδόσεις Σοκόλη, Αθήνα, 2019, 7-10.

  • “Το gay θέατρο στην Ελλάδα (από το ιδεολόγημα της αμαρτίας στις queer τραγωδίες)”, Κ. Διαμαντάκου – Α. Αλτουβά (επιμ.), Πρακτικά Ε’ Θεατρολογικού Συνεδρίου: «Θέατρο και Δημοκρατία», Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, ΕΚΠΑ, Αθήνα, 2018, 479-501.

  • “Έξω οι Ούνοι… Τα Θεατρικά Σκάνδαλα στην Επίδαυρο (Β’)”. Θεάτρου Πόλις, τ. 3-4, 2018, 8-21.

  • “BOOK REVIEW: Tragedy’s Endurance: Performances of Greek Tragedies and Cultural Identity in Germany since 1800. By ERIKA FISCHER-LICHTE. New York, NY: Oxford University Press, 2017. Pp. xix + 398. Hardcover, $115.00. ISBN 978-0-19-965163-4”, The Classical Journal, 114(1), 118-21.

  • “δοσμένος ως άντρας. Η queer ποιητική του Δημήτρη Δημητριάδη”, στο Κ. Εξάρχου (επιμ.), Δημήτρης Δημητριάδης: Παραβιάζοντας τα όρια, Σαιξπηρικόν, Θεσσαλονίκη 2018, 167-82.

  • “The aphanisis of the Subject: Viewing the Absence in the Art of AIDS”, Gramma: Journal of Theory and Criticism, τ. 24, 2017, 125-133.

  • “Dionysus the Destroyer of Traditions: The Bacchae on Stage”, in G. Rodosthenous (ed.), Contemporary Adaptations of Greek Tragedy: Auteurship and Directorial Visions, Methuen Bloomsbury, London, 2017, 189-211.

  • “Η Αθήνα ως αστικό φόντο Από τον Καμπύση στη Νεκρή φύση”, Νέα Εστία, τχ. 1873, 2017, 320-25.

  • “Ο ανθρωπισμός της νέας συνείδησης”, http://www.oanagnostis.gr/, 3-1-2017 [Κριτική του βιβλίου της Καλλιόπης Εξάρχου, Δημήτρης Δημητριάδης. Το θέατρο του ‘ανθρωπισμού’, Εκδ. Σοκόλη, Αθήνα 2016].

  • “Déconstruire la normalité. Esthétiques post-traditionnelles en Grèce”, Théâtre/Public, τχ. 222, 2016, 80-86 (μτφ. από τα Ελληνικά Ε. Ζέρβα).

  • “Τeatr Theodorosa Terzopoulosa. Estetyka i ideologia“, Didaskalia, τχ. 135, 2016, 72-77.

  • “Η τραγωδία ως ανάπτυγμα του κακού. Η Μήδεια του Miyagi Satoshi και η ιαπωνική παράδοση”, στο: Κ. Κυριακός (επιμ.), Το αρχαίο θέατρο και η πρόσληψή του. Πρακτικά του Δ΄ Πανελληνίου Θεατρολογικού Συνεδρίου, Πανεπιστήμιο Πατρών – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πάτρα, 2015, 483-504.

  • “Acting like a Monument. Greekness and Assimilation in Euripides Laskaridis’ Ridicule and Transformation – The Walk (2013)”, in T. Vovolis (ed.), Catalogue, Prague Quadrennial, HCITI, Athens, 2015, 215-224.

  • “Ομιλούσα Νεκρή φύση. Μια εικ-αστική υμνωδία”, Επίμετρο στο: Μανώλης Τσίπος, Νεκρή φύση προς δόξα της πόλης, εκδ. Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015, 59-64.

  • “Η ορμή και η θύελλα της ανάταξης. Ένα σχόλιο στη δραματουργία του Μ. Τσίπου”, The Greek Play Project, http://www.greek–theatre.gr/public/gr/greekplay/index/reviewview/50.

  • “Χρήμα και Θέατρο. Κρατικές επιχορηγήσεις για τον 21ο αιώνα”, στο: Γ. Πεφάνης (επιμ.), Η λάμψη του χρήματος στη Νεοελληνική Λογοτεχνία (από την Κρητική Αναγέννηση στην αυγή του 21ου αιώνα), Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 2014, 140-155.

  • “Μεταδραματικοί Προμηθείς: Από τον Heiner Müller στους Rimini Protokoll“, Γ. Κ. Βαρζελιώτη (επιμ.), Πρακτικά Επιστημονικού Συνεδρίου: «20 Χρόνια Θεατρικών Σπουδών: Από τη Χώρα των Κειμένων στο Βασίλειο της Σκηνής», Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2014, 807-818 (e–book).

  • “Έξω οι Ούνοι…: Πολιτισμικές δυσανεξίες και ιδιοκτησιακές ιδεολογίες στα ελληνικά φεστιβάλ”, A. Δημητριάδης – Ι. Πιπινιά – Α. Σταυρακοπούλου (επιμ.), Πρακτικά Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Σκηνική Πράξη στο Μεταπολεμικό Θέατρο: Συνέχειες και Ρήξεις», Τμήμα Θεάτρου, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Εκδόσεις ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη, 2014, 435-450.

  • “Οι Άγριες νότες και η τελεολογία της αντίστασης”, εισαγωγή στο: Νίνα Ράπη, Άγριες νότες, εκδ. Σόκολη, Αθήνα 2014, 7-8.

  • “Mourning over Heritage, Weeping over Performance: The Melancholy of the Critic”, Adam Czirak – Vassilis Noulas – Natascha Siouzouli (eds.), Melancholy and Politics, Institute for Live Arts Research |Π|, Athens 2013, 35-41.

  • “Η κρίση της αναπαράστασης: Αντιρρεαλιστικές τάσεις στο νεοελληνικό θέατρο του 21ου αιώνα”, στο Γρηγόρης Ιωαννίδης (επιμ.), Ο ηθοποιός και η τέχνη της υποκριτικής. Θεωρία και Πράξη, Ιστορία και Παρόν, Ergo, Αθήνα 2011, 367-385.

  • “Gestus or Gesture? Greek Theatre Performance and Beyond“, στον τόμο J. Nelis (ed.), Receptions of Antiquity, Academia Press, Ghent, 2011, 103-15.

  • “Codex Prometheus”, στον τόμο Frank M. Raddatz (ed.), Promethiade, Klartext, Essen 2011, 116-118.

  • “Η καταγωγή του θεάτρου από τα δρώμενα; Εικασίες και παραστασιακά τεκμήρια”, Πρακτικά 1ης και 2ης Διεθνούς Συνάντησης Αρχαίου Δράματος, Εκδόσεις Καταγράμμα, Κιάτο 2011, 129-147.

  • “The Metaphysics of Absence in Greek and Chinese Theatre: An Introductory Comment”, στον τόμο Liu Xiaocun (ed.), The Theatre and Method of Theodoros Terzopoulos, China Theatre Press, Beijing 2011, 133-142 (στα κινεζικά).

  • “Ολοσχερώς πάσχειν. Το μεταδραματικό θέατρο του Γιάννη Κοντραφούρη”, στο Γιάννης Κοντραφούρης, Ιοκάστη και άλλα έργα για το θέατρο, εκδ. ΑΓΡΑ, Αθήνα, 2010, 13-73.

  • “Μίμησις – Ήθος – Διάνοια: Οι εθνοκεντρικές επενδύσεις της νεοελληνικής κριτικής”, Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος, τχ. 1, 2001, 185-223.

  • “Heiner Müllers Mauser: Den Menschen im Zahnrad der Revolution“, Theater der Zeit, 06/2009, 55-56.

  • Γεωμετρώντας το Χάος: Μορφή και Μεταφυσική στο Θέατρο του Θεόδωρου Τερζόπουλου, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Αθήνα, 2008.

  • Ευριπίδη Κρήτες: Εισαγωγή –Μετάφραση – Ερμηνευτικό Παράρτημα, Εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα, 2007.

  • “Biology is not Destiny: Mask and Gender Construction in Greek Theatre”, In Focus, 3.3 (2006): 99-107.

  • “In the Illusion of Violence: Acting Pain in Ritual, Greek Drama, and the S/M Theory”, In Focus, 3.1, March 2006, 50-56.

  • “Dionysus Restitutus: Terzopoulos’ Bakchen“, Frank M. Raddatz, (Hsg.), Reise mit Dionysos: Das Theater des Theodoros Terzopoulos, Theater der Zeit, Berlin, 2006, 90-102.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ/LINKS:

ACADEMIA https://upatras.academia.edu/GEORGSAMPATAKAKIS

GOOGLE SCHOLAR https://scholar.google.gr/citations?user=l_cUE3sAAAAJ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ

«Θεωρία του Θεάτρου και του Δράματος (στους νεότερους χρόνους)»

Το μάθημα εξετάζει τις σημαντικότερες θεωρίες για το δράμα και την τέχνη της παράστασης όπως διαμορφώθηκαν από την εποχή της ιταλικής Αναγέννησης μέχρι την ανάπτυξη των κινημάτων της ιστορικής πρωτοπορίας στις αρχές του εικοστού αιώνα. Στόχος είναι η μελέτη των θεωρητικών κειμένων για το θέατρο και η ανάδειξη του τρόπου που ενσωματώνονται στη δραματουργία και τη σκηνική πρακτική εκφράζοντας παράλληλα τις δεσπόζουσες αισθητικές, πολιτιστικές, κοινωνικές και ιδεολογικές κατευθύνσεις κάθε ιστορικής περιόδου.

Τρόπος εξέτασης μαθήματος: γραπτή εξέταση.

E–class μαθήματος: https://eclass.upatras.gr/courses/THE715/

«Σεμινάριο IV (Νεότερο θέατρο με έμφαση στην παράσταση»

Δεδομένου του σύνθετου χαρακτήρα της παράστασης (διαδικασία που χαρακτηρίζεται από αμεσότητα, “παροντικότητα”, αμφίπλευρη επικοινωνία κ.λπ.), διερευνώνται ζητήματα που, κατά περίπτωση, συνδέονται με τους εξής θεματικούς άξονες: (α) Η έννοια του σκηνοθέτη και η εξέλιξή της στον 20ο αιώνα. (β) Παλαιότερες και σύγχρονες μορφές παραστασιακής γραφής (performance, διαπολιτισμικό μεταμοντέρνο, μετα-αποικιοκρατικό, φεμινιστικό θέατρο) και θεωρίες της παράστασης. (γ) Ο ηθοποιός φωνή και σώμα στο θέατρο και τις παραστατικές τέχνες. (δ) Οι συνιστώσες του σκηνικού χώρου, η μουσική και ο φωτισμός από το εικαστικό θέατρο στην είσοδο της τεχνολογίας στη σκηνή. (ε) Θεατρολογική θεωρία και θεατρική κριτική. Υποδοχή και πρόσληψη της παράστασης. Ο κριτικός λόγος ως φορέας ιδεολογίας και αισθητικής. (στ) Η κριτική ως πηγή παραστασιακού υλικού. Οργάνωση, αρχειοθέτηση και αξιολόγηση ερευνητικού υλικού. (ζ) Ζητήματα ιστορίας του νεοελληνικού και ευρωπαϊκού θεάτρου: παραστασιολογική έρευνα (σε περιπτώσεις που υπάρχει το απαραίτητο υλικό) σχετική με περιόδους και σκηνοθετικές τάσεις συγκεκριμένων θεάτρων (π.χ. του Εθνικού Θεάτρου ή του Θεάτρου Τέχνης κ.ά.).

Τρόπος εξέτασης μαθήματος: Το Σεμινάριο IV εξετάζεται με γραπτή εργασία που κατατίθεται στο τέλος της εξεταστικής περιόδου (70%), και με προφορική παρουσίαση και γραπτή πρόοδο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων (30%).

E–class μαθήματος: https://eclass.upatras.gr/courses/THE725/

«Η Σκηνοθεσία στην Ελλάδα: Θεωρία και Σκηνική Πρακτική»

Το μάθημα εξετάζει την ιστορία και τη θεωρία της θεατρικής σκηνοθεσίας στην Ελλάδα από την ίδρυση της Νέας Σκηνής και του Βασιλικού Θεάτρου μέχρι σήμερα.

Τρόπος εξέτασης μαθήματος: γραπτή εξέταση.

Eclass μαθήματος: https://eclass.upatras.gr/courses/THE718/

ΑΝΟΙΚΤΟ ΜΑΘΗΜΑ: «Ανθρωπολογία του Θεάτρου»

https://eclass.upatras.gr/courses/THE724/